(در این مقاله کل پایان فیلم “Dark Phoenix” و مابقی فرانچایز “X-Men” را اسپویل خواهم کرد.)

وقتی فاکس قرن بیستم به یک خانواده بزرگ در حال رشد دیزنی تبدیل شد، این به معنای دو چیز برای فیلم “X-Men” بود: این جهش در نهایت به دنیای سینمایی مارول ختم می‌شد و این فرانچایز که اکنون وجود دارد، باید به پایان برسد. و این پایان، دست ‌کم برای مجموعه اصلی فیلم، با “Dark Phoenix” رخ داد. با وجود این واقعیت که ما می‌دانیم که “X – Men : Dark Phoenix” آخرین مورد از آن ها است، تا حدودی مبهم به پایان می‌رسد.

بله، اسپین آف “New Mutants” در حال کار است.

و بله، قسمت سوم فیلم “Deadpool” با بازی رایان رینولدز یک قطعیت روشن است. اما فیلم “Deadpool” موضوعات خاص خودش را دارد و ارتباط آن با “X-Men” معمولا فقط برای شوخی کردن است.

“New Mutants” تا اون جایی که من می‌تونم بگم، هیچ شخصیت دیگری از فیلم‌های “X-Men “ فاکس را در خودش ندارد.

و در مورد “Dark Phoenix”، از اون جایی که دیزنی صاحب فاکس قرن بیستم است، مارول مطمئنا قصد دارد در نقطه‌ای “X-Men” را به دنیای سینمایی مارول معرفی کند، و اون قطعا این نسخه نخواهد بود. ​

بنابراین زمان آن رسیده که از این سری فرانچایز که نزدیک به ۲۰ سال پیش شروع شده ‌بود خداحافظی کنیم و از همه مهم‌تر، به زمانبندی دیوانه‌ وار ساخته‌ شده در طول این سال‌ها خاتمه دهد. ​

این مشکل از دو عامل سرچشمه می‌گیرد:

این واقعیت که “X-Men: Days of Future Past” شامل یک ریبوت نرم با استفاده از سفر در زمان بود.

 و نگرانی کلی این سری از حفظ استمرار آن در هنگام شروع ساخت “X-Men First Class” است. چیزی که می توان با اطمینان کامل گفت این است که پیوستگی برای همه چیز به جز فیلم های “Deadpool” و “Logan”.

پس بیایید اول راجب سفر در زمان صحبت کنیم، چون این بزرگ ‌ترین مساله‌ای است که مردم را از آن دور می‌کند.

ترتیب زمانی، پیش از فیلم“X-Men: Days of Future Pas” به شکل زیر است که میبینید:

• X-Men: First Class
• X-Men Origins: Wolverine
• X-Men
• X2
• X-Men: The Last Stand
• The Wolverine

در بین این فیلم ها چندین مشکل پیوستگی عجیب وجود دارد، ولی در مجموع یک خط داستانی کلی را روایت می کند. ​

قاب داستانی “Days of Future Past”، در آینده‌ی آخر الزمانی است که در آن ربات های نگهبان جهان را برای یافتن و از بین بردن جهش یافته ها نابود کرده اند، که در واقع این آخر جدول زمانبندی خواهد بود، چند سال بعد از فیلم “The Wolvorine”.

در این آینده وحشتناک، آن ها ولورین‌ (هیو جکمن) را به سال ۱۹۷۳ میفرستند تا از وقوع حمله رباتیک و آخرالزمان جلوگیری کنند، و او موفق می شود. ​

نتیجه آن این است که هر چیزی که بعد از سال ۱۹۷۳ اتفاق افتاد از تاریخ پاک شد و دهه‌ های بعد بسیار متفاوت از آنچه در فیلم اصلی “X-Men” بودند، رخ داد. به عنوان مثال، وقایع “X-Men: Apocalypse” به این دلیل رخ داد که وجود داشتن جهش یافته ها خیلی زودتر از آنچه در جدول زمانی قبلی بود گسترش یافت، و این امر به نوبه  خود باعث ایجاد زنجیره‌ای از وقایع بر جهان و برگشت “آن صباح نور” (اوسکار آیزک) شد، تا جهان را به ویرانی بکشاند. ​

به همین ترتیب، پس از سفر ولورین در زمان، کل موقعیت ققنوس سیاه متفاوت شد. در واقع پیش نیاز سناریو برای “جین” این است که او مجبور است در شرایطی قرار بگیرد که قرار بود در زمانی که در سال ۲۰۰۳ در انتهای “X2” رخ دهد بمیرد، و در جدول زمانی جدید که در سال ۱۹۹۲ اتفاق افتاد، به عنوان ققنوس جان خود را از دست بدهد. ​

بنابراین کاملا روشن است: هیچ یک از اتفاقات سه فیلم اصلی “X-Men” بعد از “Dark Phoenix” اتفاق نخواهد افتاد بلکه با بازگشت به زمان و تغییر چیزها، آینده جدیدی خلق شد. مثلا “مسیتیک” که در سال ۱۹۹۲ مرد، با فیلم‌های اصلی که در آن زنده بود ناسازگاری ندارد، چون آن فیلم‌ها در این زمان اتفاق نیفتاد.

دنباله‌ی جدید رویدادها عبارت است از:

• X-Men: First Class
• بخش هایی از سال ۱۹۷۳ – X-Men: Days of Future Past
• X-Men: Apocalypse
• Dark Phoenix

حال از همه این ها بگذریم موضوع دیگر این است، اگر چه در فیلم‌ها مشکلات پیوستگی عجیبی وجود داشت که گیج کننده بود، اما از همه چیز بیشتر سنین نامناسب شخصیت ها  که در فیلم‌ها هستند توی ذوق میزند.

 برای مثال، کاراکتر “مویرا مک تاگارت” در هر دو فیلم “X-Men: The Last Stand” (با بازی اولیویا ویلیامز) و “First Class” (با بازی توسط رز بایرن). هر دو بازیگر در دهه ۳۰ زندگی خود بودند که فیلم‌ها منتشر شدند، اما این دو فیلم از نظر بعد زمانی داستان ۴۴ سال از هم فاصله داشتند! ​

فیلم‌های “X-Men” مملو از این نوع خاص از گاف پیوستگی هستند، زیرا آن‌ها با استفاده مداوم از شخصیت‌هایی از فیلم‌های اصلی دهه‌های پیش، در فیلم‌ها جدید استفاده می‌کردند، حتی Jubilee و Psylocke برخی مثال‌های برجسته دیگر بودند. همچنین جالب بود که شخصیت Trask را ببینید که توسط بیل دوک در “The Last Stand” بازی شده و در “Days of Future Past” با پیتر دینکلیج بازی می‌شود. مشخصا این دو به هم شبیه نیستند، اما این در واقع یک خطای پیوستگی نیست چون حتی سن آن‌ها هم به اندازه کافی خوب نیست. ​

علاوه بر این سردرگمی ها، این رو هم در نظر بگیرید که جیمز مک‌آوی، جنیفر لارنس، مایکل فاسبندر و نیکولاس هولت همگی شخصیت‌هایی را بازی می‌کنند که در واقع ۳۰ سال بازه زمانی در فیلم دارند، حتی اگر در دنیای واقعی کم‌تر از یک دهه گذشته باشد، هولت هنوز چند ماه مانده تا به ۳۰ سالگیش برسد، اما در “Dark Phoenix” شخصیتی بازی می‌کند که در ۶۰ سالگی اش است بدون گریمی که به او کمک کند سنش را بیشتر نشان دهد!

 این جور چیزها میتونه مغز آدم رو داغون کنه… ​

و البته، “Dark Phoenix” روی نوتی حرکت می کند که متوان گفت آخرین آچار را به پیوستگی نامرتب فیلم‌های “X-Men” پرتاب می‌کند.

در پایان فیلم، جین کنترل کامل قدرت‌های ققنوس را به دست می‌گیرد و در فضا به پرواز در می‌آید، و مدرسه اگزاویر، جین گری نامیده می‌شود، و پروفسور ایکس مدرسه را ترک کرد تا هنک مک‌آووی مدیریت آن را به دست بگیرد. ​

در “Days of Future Past” نگاهی می کنیم به آنچه که نسخه جدید سال ۲۰۲۳ خواهد بود، وقتی که ولورین به نسخه جدید حال خود در انتهای فیلم باز میگردد. ما جین را می‌بینیم که در اطراف مدرسه پرسه می‌زند، و اگزاویر مدیریت مدرسه را بر عهده دارد. البته اتفاقات زیادی می‌تواند در سه دهه رخ دهد که هنوز هم می‌تواند آن را به ثمر برساند، اما با این سری اصلی که به پایان رسید، کشیدن یک خط از آنچه که در پایان “Dark Phoenix” اتفاق افتاد به جایی رسید که “Days of Future Past” نشان می‌دهد کار راحتی نیست… ​

این به این معنی است که “Dark Phoenix” ممکن است یا ممکن نیست برخی از خطاهای پیوستگی جدید را به این مجموعه معرفی کند، و ما هرگز نخواهیم فهمید، چرا که فیلم دیگری وجود نخواهد داشت که این رشته را دنبال کند…

برای من، این نوع ابهام زمانی شاید بهترین راه برای پایان دادن به دوره ۲۰ ساله این فرانچایز می باشد.

​